عبدالعلی گیلانی؛ نعیم لویمی
چکیده
سطح خاکورزی حفاظتی از یک‌سو و میزان کشت برنج به صورت خشکهکاری از سوی دیگر، با توجه مزایای آنها، در حال افزایش است. این پژوهش با هدف مقایسۀ روش‌های مختلف خاکورزی حفاظتی، به مدت 2 سال (1395-1393) به صورت کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار، در شرایط خشکهکاری برنج اجرا شد. کرتهای اصلی ...
بیشتر
سطح خاکورزی حفاظتی از یک‌سو و میزان کشت برنج به صورت خشکهکاری از سوی دیگر، با توجه مزایای آنها، در حال افزایش است. این پژوهش با هدف مقایسۀ روش‌های مختلف خاکورزی حفاظتی، به مدت 2 سال (1395-1393) به صورت کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار، در شرایط خشکهکاری برنج اجرا شد. کرتهای اصلی شامل سه روش خاکورزی-کاشت استفاده از دستگاه خاک‌ورز-کاشت نواری، دو بار دیسک + خطی‌کار و کاشت مستقیم با دستگاه بی‌خاک‌ورز و کرتهای فرعی نیز شامل سه میزان بذر برنج: 50، 75 و 100 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تجزیۀ واریانس نشان داد که روش‌های خاکورزی-کاشت در تمام شاخص‌های فنی و اقتصادی اختلاف معنی‌داری داشتند. مقایسۀ میانگینها نیز نشان داد که از نظر سوخت مصرفی، ظرفیت مزرعه‌ای و هزینه هکتاری به ترتیب تیمارهای دوبار دیسک + خطی‌کار با 6/31 لیتر در هکتار، بی‌خاک‌ورزی با 62/1 هکتار بر ساعت و دو بار دیسک + خطی‌کار با 5/1 میلیون ریال بیشترین و تیمارهای خاک‌ورز-کاشت نواری با 6/8 لیتر بر هکتار، دو بار دیسک + خطی‌کار با 48/0 هکتار بر ساعت و خاک‌ورز-کاشت نواری با 1/1 میلیون ریال در هکتار کمترین مقادیر را داشتند. نتایج تجزیۀ واریانس مرکب دو ساله صفات زراعی نشان داد که اثر روش خاکورزی-کاشت فقط بر وزن هزار دانه و شاخص برداشت اثر معنی‌داری دارد و تاثیر آن بر عملکرد و سایر صفات معنی‌داری نیست. از نظر عملکرد، خاک‌ورز-کاشت نواری با 3490 و دو بار دیسک + خطی‌کار با 3344 کیلوگرم در هکتار بیشترین و کمترین عملکرد را داشتند.
