زهرا یوسفی؛ عادل واحدی؛ فاطمه عسکری بزایه
چکیده
در این پژوهش، وضعیت مصرف انرژی و میزان انتشار آلاینده‌های زیست محیطی، با استفاده از ارزیابی چرخة زندگی برنج در استان گیلان بررسی گردید. عوامل بالقوه تاثیرگذار شامل پتانسیل گرمایش جهانی، پتانسیل اسیدیته، اوتریفیکاسیون خشکی، تخلیة منابع فسیلی، تخلیة منابع فسفات، تخلیة منابع پتاسیم و تخلیة منابع آبی ارزیابی شدند. نتایج این تحقیق ...
بیشتر
در این پژوهش، وضعیت مصرف انرژی و میزان انتشار آلاینده‌های زیست محیطی، با استفاده از ارزیابی چرخة زندگی برنج در استان گیلان بررسی گردید. عوامل بالقوه تاثیرگذار شامل پتانسیل گرمایش جهانی، پتانسیل اسیدیته، اوتریفیکاسیون خشکی، تخلیة منابع فسیلی، تخلیة منابع فسفات، تخلیة منابع پتاسیم و تخلیة منابع آبی ارزیابی شدند. نتایج این تحقیق نشان میدهد که کل انرژی مورد نیاز برای تولید شلتوک برنج برابر با 88064 مگاژول در هکتار است. نهادة سوخت دیزل به همراه ماشین‌های کشاورزی، در مجموع با 52/65 درصد بیشترین مقدار انرژی ورودی را به خود اختصاص دادند. میزان انرژی خروجی مزارع شلتوک برنج نیز 58173 مگاژول در هکتار به دست آمد. نسبت انرژی و بهرهوری انرژی در تولید شلتوک برنج، 66/0 و 04/0 محاسبه شد. بر اساس نتایج ارزیابی چرخة زندگی، انتشار دی‌اکسید کربن ، با مقدار 38/740 کیلوگرم به ازای یک تن شلتوک، بیشتر از سایر آلاینده‌ها است. مقدار گرمایش جهانی ناشی از تولید یک تن شلتوک برنج، CO2 eq 6/1116 کیلوگرم است. تخلیة منابع فسیلی به دلیل استفاده از سوخت دیزل ،MJ 7587 مگاژول و تخلیه منابع آب نیز 3354 متر مکعب و تخلیة منابع فسفات و پتاسیم هم به ترتیب P2O5 eq 15/2 کیلوگرم و K2O eq 62/0 کیلوگرم به ازای تولید یک تن شلتوک محاسبه شده است. همچنین شاخص زیست محیطی و شاخص تخلیة منابع برای تولید یک تن شلتوک به ترتیب 5789/0 و 7057/1 به دست آمد.
هوشنگ افضلی گروه؛ فرزاد آزادشهرکی؛ لادن شفیعی
چکیده
اجرای روش‌های خاکورزی حفاظتی علاوه بر این‌که حاصلخیزی خاک را افزایش میدهد، کاهش مصرف انرژی و هزینه تولید را به دنبال دارد. این تحقیق به منظور بررسی شاخصهای انرژی ذرت دانه‌ای در سامانههای مختلف خاکورزی (مرسوم، کمخاکورزی با دیسک، کمخاکورزی با چیزل پکر، بی‌خاک‌ورزی) در مزارع منطقه ارزوئیه در استان کرمان در سال زراعی ...
بیشتر
اجرای روش‌های خاکورزی حفاظتی علاوه بر این‌که حاصلخیزی خاک را افزایش میدهد، کاهش مصرف انرژی و هزینه تولید را به دنبال دارد. این تحقیق به منظور بررسی شاخصهای انرژی ذرت دانه‌ای در سامانههای مختلف خاکورزی (مرسوم، کمخاکورزی با دیسک، کمخاکورزی با چیزل پکر، بی‌خاک‌ورزی) در مزارع منطقه ارزوئیه در استان کرمان در سال زراعی 1396 اجرا شد. برای این‌منظور، پرسشنامه‌ای تهیه و داده‌ها از طریق مصاحبۀ حضوری با کشاورزان جمع‌آوری شد. در این بررسی شاخصهای بازده انرژی، افزوده خالص انرژی، بهرهوری انرژی، انرژی ویژه و کارایی مصرف آب محاسبه و تحلیل شد. نتایج بررسیها نشان داد که بیشترین بازده انرژی (81/1 مگاژول بر هکتار) و بیشترین افزوده خالص انرژی (51402 مگاژول بر هکتار) از کمخاکورزی با دیسک به دست میآید. شاخص بهرهوری انرژی برای سامانههای خاکورزی مرسوم، کمخاکورزی با دیسک، کمخاکورزی با چیزل پکر و بی‌خاک‌ورزی به ترتیب 115/0، 115/0، 123/0 و 110/0 کیلوگرم به ازای مصرف هر مگاژول انرژی محاسبه شد. بیشترین انرژی ویژه (9 مگاژول بر کیلوگرم) از خاکورزی مرسوم و کمترین انرژی ویژه (1/8 مگاژول بر کیلوگرم) از کمخاکورزی با دیسک حاصل شد. بیشترین کارایی مصرف آب (85/0 کیلوگرم بهازای هر متر مکعب آب) در کمخاکورزی با دیسک دیده شده است. یافته‌های این مطالعه نشان میدهد که در زراعت ذرت دانه‌ای در این منطقه بیشترین مقدار انرژی مصرفی به ترتیب در تأمین آب آبیاری، مصرف کود شیمیایی، بهکارگیری ماشین‌های کشاورزی و سوخت مصرف میشود. اصلاح روش‌های آبیاری، مصرف بهینۀ کودهای شیمیایی و استفاده از سامانههای کمخاکورزی برای تولید ذرت دانه‌ای می‌تواند در بهبود نسبت انرژی و افزایش درآمد کشاورزان منطقه موثر باشد.
صادق افضلی نیا؛ عبدالحمید کریمی؛ عبدالرسول شیروانیان
چکیده
بروز خشکسالی در کشور، تأمین علوفۀ مورد نیاز دامداری‌ها را با مشکل مواجه کرده است. در چنین شرایطی، تولید علوفۀ هیدروپونیک راهکاری است که می‌تواند محدودیت منابع آب را در تولید علوفه کاهش دهد، هرچند پیش از به کارگیری گستردۀ این روش، باید تمام جوانب آن بررسی شود. در این پژوهش، چهار تیمار علوفۀ هیدروپونیک جو، ذرت علوفه‌ای، جو مزرعه‌ای ...
بیشتر
بروز خشکسالی در کشور، تأمین علوفۀ مورد نیاز دامداری‌ها را با مشکل مواجه کرده است. در چنین شرایطی، تولید علوفۀ هیدروپونیک راهکاری است که می‌تواند محدودیت منابع آب را در تولید علوفه کاهش دهد، هرچند پیش از به کارگیری گستردۀ این روش، باید تمام جوانب آن بررسی شود. در این پژوهش، چهار تیمار علوفۀ هیدروپونیک جو، ذرت علوفه‌ای، جو مزرعه‌ای آبی، و علوفه یونجه از نظر تولید مادۀ خشک، بهرهوری مصرف آب و شاخصهای انرژی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 12 تکرار در شهرستان نی‌ریز با هم مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که جو هیدروپونیک بیشترین مقدار مادۀ خشک در واحد سطح (1605052 کیلوگرم بر هکتار در سال) را تولید کرده است؛ کمترین مقدار مادۀ خشک تولیدی (6235 کیلوگرم بر هکتار در سال) در کشت جو در مزرعه دیده شده است. علوفۀ هیدروپونیک جو بیشترین بهرهوری مصرف آب (65/3 کیلوگرم به ازای هر مترمکعب آب) و یونجه کمترین مقدار (0/64 کیلوگرم به ازای هر مترمکعب آب) را داشته است. مقایسۀ تیمارها همچنین نشان داد که ذرت علوفه‌ای بیشترین نسبت انرژی، انرژی خالص تولیدی و بهرهوری انرژی (1/88، 125844 مگاژول بر هکتار و 0/281 کیلوگرم بر مگاژول) را دارد و کمترین مقدار این شاخص‌ها (0/65، 15252661- مگاژول بر هکتار و 0/037 کیلوگرم بر مگاژول) در تیمار علوفۀ هیدروپونیک جو دیده شده است. بنابراین، استفاده از علوفۀ هیدروپونیک جو راهکاری مناسب برای تأمین علوفۀ دامداری‌ها در شرایط نیمه‌خشک است، به شرطی که با اصلاح این سامانۀ تولید، انرژی مصرفی آن کاهش و بهرهوری انرژی آن افزایش یابد.
