لیلا عنبرستانی؛ مرتضی الماسی؛ حسین باخدا؛ محمد قهدریجانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت‌بندی راهبردهای افزایش بهره‌وری مکانیزاسیون کشاورزی در تولید گندم اجرا شد. این پژوهش مبتنی بر روش آمیخته و در دو فاز کیفی و کمی بود و از رویکرد تلفیقیSWOT، PESTEL و AHP بهره گرفته شد. نخست، با استفاده از تجزیه و تحلیل SWOT در چارچوب PESTEL، نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای مکانیزاسیون تولید گندم و راهبردهای ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت‌بندی راهبردهای افزایش بهره‌وری مکانیزاسیون کشاورزی در تولید گندم اجرا شد. این پژوهش مبتنی بر روش آمیخته و در دو فاز کیفی و کمی بود و از رویکرد تلفیقیSWOT، PESTEL و AHP بهره گرفته شد. نخست، با استفاده از تجزیه و تحلیل SWOT در چارچوب PESTEL، نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای مکانیزاسیون تولید گندم و راهبردهای افزایش بهره‌وری مکانیزاسیون تولید گندم شناسایی و طبقهبندی شد. سپس، از آن جا که مسأله تصمیم‌گیری در تحقیق، از نوع چندمعیاره بود، از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی برای محاسبه وزن و اهمیت هر کدام از معیارها و راهبردها استفاده شد. برای گردآوری داده‌ها، از منابع مکتوب، مصاحبه و پرسشنامه ماتریس مقایسات زوجی استفاده شد و مشارکت‌کنندگان در پژوهش، خبرگان دانشگاهی و سازمانی در حوزه مکانیزاسیون کشاورزی بودند. نتایج نشان داد باوجود این که مکانیزاسیون در تولید گندم دارای نقاط قوت متعدد می‌باشد، اما نقاط ضعف تأثیرگذارتر هستند. همچنین باوجود این که مکانیزاسیون دارای تهدیدهای زیادی می‌باشد، اما فرصت‌ها تأثیرگذارتر هستند. لذا، باید تلاش کرد با کاستن از ضعف‌ها، از فرصت‌های موجود حداکثر استفاده برده شود. در نتیجه، از دیدگاه خبرگان، استراتژی‌های محافظه‌کارانه از نظر اهمیت در اولویت اول قرار گرفتند. افزایش کارایی فنی و توسعه ماشین‌های کشاورزی کوچک، تولید و توزیع فناوری‌های مناسب برای انواع نظام‌های بهره‌برداری، بهسازی و نوسازی سیستم ماشین‌های کشاورزی جهت تقویت معیشت کشاورزان، استفاده از شیوه‌های آبیاری تحت فشار و ایجاد تحول در فرایند آماده‌سازی زمین منطبق بر حفاظت و پایداری تولید، راهبردهای محافظه‌کارانه پیشنهادی در این پژوهش بودند.
امیرحسین احمدبیکی؛ محمد قهدریجانی؛ سید علیمحمد برقعی؛ حسین باخدا
چکیده
افزایش سطح زیر کشت گلخانه‌های استان تهران نه تنها از دید افزایش تولید دارای اهمیّت است، بلکه با حفظ کاربری اراضی کشاورزی، به ویژه در اراضی کوچک زراعی، از لحاظ اجتماعی نیز اهمیّت چشمگیری دارد. از سوی دیگر، افزایش گلخانه‌های صیفی در استان تهران، موجب انتقال سرمایه‌های سرگردان به بخش کشاورزی و ایجاد اشتغال مولّد می‌شود. در این تحقیق، ...
بیشتر
افزایش سطح زیر کشت گلخانه‌های استان تهران نه تنها از دید افزایش تولید دارای اهمیّت است، بلکه با حفظ کاربری اراضی کشاورزی، به ویژه در اراضی کوچک زراعی، از لحاظ اجتماعی نیز اهمیّت چشمگیری دارد. از سوی دیگر، افزایش گلخانه‌های صیفی در استان تهران، موجب انتقال سرمایه‌های سرگردان به بخش کشاورزی و ایجاد اشتغال مولّد می‌شود. در این تحقیق، از روش نمونهگیری خوشهای با طبقهبندی استفاده شد. در این روش، پس از گزینش شهرستان‌های مورد نظر که دارای بیشترین سطح زیرکشت محصول مورد بررسی بودند، بهره‌برداران درون هر طبقه با توجّه به شمار نمونه محاسبه شده در طبقه به روش نمونهگیری تصادفی با استفاده از جدول اعداد تصادفی گزینش شدند. در مجموع از 55 نمونۀ گزینش شده در استان تهران، 22 نمونه مربوط به نظام تک کشتی خیار، 15 نمونه به کشت مخلوط خیار و گوجه‌فرنگی و 18 نمونۀ دیگر به کشت مخلوط خیار و فلفل سبز گلخانه‌ای اختصاص داشت. نتایج تحلیل هزینه- فایده نشان داد که تولید صیفی‌های گلخانه‌ای در استان تهران در سطوح گلخانه بالاتر از 5000 متر مربع دارای توجیه اقتصادی لازم است. اما روند افزایش سودآوری فعالیت در گلخانه‌های استان تهران با افزایش سطح گلخانه، تا 7500 هزار متر مربع، روندی فزاینده و پس از آن روندی کاهنده را نشان میدهد. در آخر نیز پیشنهاد گردید که سازمان جهاد کشاورزی استان تهران، از صدور پروانه تأسیس برای تولید صیفی گلخانه‌ای در گستره‌های پایینتر از 1500 متر مربع خودداری کند و مشوّق‌های لازم را برای تولید صیفی‌های گلخانه‌ای در استان تهران، در گستره‌های بین 5000 تا 7500 متر مربع فراهم آورد.
