امیرحسین احمدبیکی؛ محمد قهدریجانی؛ سید علیمحمد برقعی؛ حسین باخدا
چکیده
افزایش سطح زیر کشت گلخانه‌های استان تهران نه تنها از دید افزایش تولید دارای اهمیّت است، بلکه با حفظ کاربری اراضی کشاورزی، به ویژه در اراضی کوچک زراعی، از لحاظ اجتماعی نیز اهمیّت چشمگیری دارد. از سوی دیگر، افزایش گلخانه‌های صیفی در استان تهران، موجب انتقال سرمایه‌های سرگردان به بخش کشاورزی و ایجاد اشتغال مولّد می‌شود. در این تحقیق، ...
بیشتر
افزایش سطح زیر کشت گلخانه‌های استان تهران نه تنها از دید افزایش تولید دارای اهمیّت است، بلکه با حفظ کاربری اراضی کشاورزی، به ویژه در اراضی کوچک زراعی، از لحاظ اجتماعی نیز اهمیّت چشمگیری دارد. از سوی دیگر، افزایش گلخانه‌های صیفی در استان تهران، موجب انتقال سرمایه‌های سرگردان به بخش کشاورزی و ایجاد اشتغال مولّد می‌شود. در این تحقیق، از روش نمونهگیری خوشهای با طبقهبندی استفاده شد. در این روش، پس از گزینش شهرستان‌های مورد نظر که دارای بیشترین سطح زیرکشت محصول مورد بررسی بودند، بهره‌برداران درون هر طبقه با توجّه به شمار نمونه محاسبه شده در طبقه به روش نمونهگیری تصادفی با استفاده از جدول اعداد تصادفی گزینش شدند. در مجموع از 55 نمونۀ گزینش شده در استان تهران، 22 نمونه مربوط به نظام تک کشتی خیار، 15 نمونه به کشت مخلوط خیار و گوجه‌فرنگی و 18 نمونۀ دیگر به کشت مخلوط خیار و فلفل سبز گلخانه‌ای اختصاص داشت. نتایج تحلیل هزینه- فایده نشان داد که تولید صیفی‌های گلخانه‌ای در استان تهران در سطوح گلخانه بالاتر از 5000 متر مربع دارای توجیه اقتصادی لازم است. اما روند افزایش سودآوری فعالیت در گلخانه‌های استان تهران با افزایش سطح گلخانه، تا 7500 هزار متر مربع، روندی فزاینده و پس از آن روندی کاهنده را نشان میدهد. در آخر نیز پیشنهاد گردید که سازمان جهاد کشاورزی استان تهران، از صدور پروانه تأسیس برای تولید صیفی گلخانه‌ای در گستره‌های پایینتر از 1500 متر مربع خودداری کند و مشوّق‌های لازم را برای تولید صیفی‌های گلخانه‌ای در استان تهران، در گستره‌های بین 5000 تا 7500 متر مربع فراهم آورد.
