مجید روربه؛ علی حسین قنبری
چکیده
مدیریت بقایای گیاهی و بهینهسازی کوددهی نیتروژن از فاکتورهای مهم در پایداری سیستمهای بیخاکورزی هستند. بهمنظور ارزیابی تأثیر روشهای مدیریت بقایای زراعی و مقادیر مختلف کود نیتروژن بر تجمع نیتروژن نیتراتی خاک در پایان فصل رشد، جذب نیتروژن و عملکرد ذرت در روش بیخاکورزی، این مطالعه مزرعهای انجام شد. این پژوهش ...
بیشتر
مدیریت بقایای گیاهی و بهینهسازی کوددهی نیتروژن از فاکتورهای مهم در پایداری سیستمهای بیخاکورزی هستند. بهمنظور ارزیابی تأثیر روشهای مدیریت بقایای زراعی و مقادیر مختلف کود نیتروژن بر تجمع نیتروژن نیتراتی خاک در پایان فصل رشد، جذب نیتروژن و عملکرد ذرت در روش بیخاکورزی، این مطالعه مزرعهای انجام شد. این پژوهش با استفاده از آزمایش کرتهای خردشده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی داراب اجرا شد. مدیریت بقایای گیاهی بهعنوان کرت اصلی در سه سطح باقیگذاشتن بقایا (R.M1)، بیرون بردن بقایا (R.M2)، و خرد کردن بقایای گیاهی با ساقه خردکن (R.M3) و مقادیر مختلف کود نیتروژنه بهعنوان کرت فرعی در چهار سطح 150 (N1)، 200 (N2)،250 (N3) و300 (N4) کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار در نظر گرفته شد. در هر یک از کرتهای آزمایشی، مقدار و اندازۀبقایایگیاهی ایستاده و خوابیده، مقدار نیتروژن نیتراتی باقیمانده در خاک بعد از برداشت ذرت،و میزان نیتروژن جذبشده توسط دانه اندازهگیری شد. نتایج نشان میدهد که روشهای مختلف مدیریت بقایا و سطوح کودی نیتروژن تأثیر معنیداری بر نیتروژن نیتراتی باقیمانده در خاک و جذب نیتروژن توسط دانه دارد. تیمار R.M2باعث تجمع بیشترین مقدار نیتروژن نیتراتی در خاک شده است؛ کمترین میزان نیتروژن نیتراتی در R.M3 مشاهده شده است. تأثیر متقابل N3 × R.M2 نسبت به N4 × R.M2موجب کاهش تجمع نیتروژن نیتراتی بهمیزان 2/27 درصد شده است. نتایج پژوهش همچنین آشکار میسازد که جذب نیتروژن توسط دانه در تیمارهای R.M3و R.M1در مقایسه با تیمار R.M2، بهترتیب 5/4 و 4/9 درصد کمتر است. یافتههای این بررسی نشان میدهد که بهکارگیری سیستم N3 × R.M3 نسبت به کاربرد جداگانۀ آنها (R.M3 یا N3)، تأثیر بیشتری در افزایش عملکرد محصول و جذب نیتروژن توسط دانه دارد.
