جبراییل تقی نژاد؛ کرامت اخوان؛ حسین زینل زاده تبریزی
چکیده
با توجه به توسعه کشت بادام‌زمینی در سال‌های اخیر در منطقه مغان، که هم اکنون سطح زیر کاشت سالانه آن بیش از 6000 هکتار است. پژوهشی به منظور بررسی آرایش‌های کشت مختلف با استفاده ازچند مدل ردیف‌کار پنوماتیک انجام گردید. این آزمایش در سال 1399، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل a1 و a2 - کاشت یک ردیفه ...
بیشتر
با توجه به توسعه کشت بادام‌زمینی در سال‌های اخیر در منطقه مغان، که هم اکنون سطح زیر کاشت سالانه آن بیش از 6000 هکتار است. پژوهشی به منظور بررسی آرایش‌های کشت مختلف با استفاده ازچند مدل ردیف‌کار پنوماتیک انجام گردید. این آزمایش در سال 1399، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل a1 و a2 - کاشت یک ردیفه با فاصله بین پشته 75 سانتی‌متر و بین بوته بهترتیب 12و 17 سانتی‌متر، a3 و a4 - کاشت دو ردیف روی پشته با فاصله بین پشته 75 سانتی‌متر و بین بوته بهترتیب 22 و 28 سانتی‌متر و a5 و a6 - کاشت یک ردیفه با فاصله بین پشته 50 سانتی‌متر و بین بوته بهترتیب 25 و30 سانتی‌متر بود. شاخص‌های مورد بررسی عبارت بودند از درصد شکستگی بذر، یکنواختی توزیع افقی و عمودی بذر، درصد سبز‌شدن بذرها، ظرفیت موثر مزرعه‌ای، عملکرد و اجزای عملکرد. نتایج نشان داد تفاوت بین تیمارها از نظر ضریب یکنواختی توزیع افقی بذر، ظرفیت مزرعه‌ای، درصد جوانه‌زنی بذر، قطر غلاف و طول غلاف در سطح 1 درصد و از نظر ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، عملکرد غلاف و دانه در سطح 5 درصد معنی‌دار بود. اثر تیمارها بر وزن صددانه و صدمات مکانیکی وارده به بذر معنی‌دار نبود. بیشترین مقدار یکنواختی توزیع افقی و سبز شدن بذرها بهترتیب به میزان25/79 و 2/95 درصد و بیشترین عملکرد به میزان 30/4995 کیلوگرم در هکتار از تیمار کاشت دو ردیف با فاصله بین بوته 28 سانتی‌متر بدست آمد.
